روزی که امام (ره) وارد کشور شدند فرمودند: ما می خواهیم از این وابستگی فرهنگی نجات یابیم. انقلاب ما یک انقلاب فرهنگی بود و فرهنگ ما با فرهنگ حاکم بر دنیا که همان لیبرال دموکراسی است نسبت تباین و تضاد داشت و دارد. ما در این سالهای پس از انقلاب تلاش های فراوانی در عرصه های مختلف از جمله پزشکی، هوا فضا، نظامی، موشکی، نانو، هسته ایی، الکترونیک و ... داشتیم و در بسیاری از این عرصه ها رتبه های خوبی در دنیا کسب کردیم. اما آنچه مهم و حیاتی بود را رها کرده اهمیت زیادی به آن ندادیم. منظورم اینست که دشمن ما برای گسترش فرهنگ خود و صدور آن تلاش های فراوانی انجام داد و پیشرفت های قابل ملاحظه ایی در این زمینه کسب کرد. او توانست ماهواره بسازد، اینترنت را راه اندازی و گسترش دهد، شبکه های عظیم ارتباطی از قبیل فیس بوک، توییتر و ... را راه اندازی و گسترش دهد و به واسطه آن ها فرهنگ خود را به تمام جوامع دنیا صادر کند. اما ما چه کردیم . ما به عنوان تنها پرچم دار فرهنگ اسلامی اصلا به فکر فرهنگ نبودیم و ضربه های فراوانی در این زمینه از طرف مقابل متحمل شدیم. آیا وقت آن نشده که دانشگاه ها و نخبگان ما به فکر بیفتند و کشور اسلامی مان را از سلطه فرهنگی دشمن برهانند.